หนึ่งวันที่ฮาเลอิว่า กับ ลูกชายและ สิงโต นำโชค

ณ ไกลออกไปจากเมืองไทยหลายชั่วโมงบิน ณ เกาะที่คนไทยไม่ค่อยมาเที่ยวกัน อาจจะเพราะมันไกลไป หรือมีอะไรดึกดูดน้อยไป แต่สำหรับผมมันไม่ไกลเกิน และมีสิ่งดึกดูดที่รุนแรงที่สุด นั่นคือ อูคูเลเล่ ไงครับ เครื่องดนตรีประจำชาติของฮาวายตั้งแต่ยังไม่เป็นส่วนหนึ่งของอเมริกา ผมกับครอบครัวจะพากันไปใช้ชีวิตที่นั่นตอนลูกปิดเทอม ปีนี้เป็นปีแรกที่ผมมากันเองสองคน ผมกับลูกชาย และวันนี้เราจะมีแขกคนสำคัญเดินทางมาสมทบ เขาใช่ใครที่ไหน สิงโต นำโชค นั่นเอง พอผมเชิญสิงโต มาช่วยเป็นตัวแทนชาวไทยในงาน Ukulele Festival Hawaii ที่ถือเป็นงานอูคูเลเล่ใหญ่และสำคัญที่สุดที่มีจัดกันในโลก และเราได้รับเกียรติให้ไปสร้างชื่อเสียงให้ประเทศไทยกันทุกปี ปีนี้เป็นปีแรกที่ทีมงานไม่ได้มาด้วย เพราะ ริบบี เราขยายหลายสาขา ทุกคนไม่ว่างกันหมด ผมเลยมากันเองครับ ส่วนหนึ่งวันกับสิงโต นำโชค ที่จะเล่าให้ฟังนี้ ไม่เกี่ยวกับงานเฟสติวัลที่เรามา แต่เป็นวันเบาๆ ที่ ผม ลูกชาย และ สิงโต ได้ใช้เวลาชิลๆ ไปกับบรรยากาศง่ายๆ สบายๆ ของฮาวายครับ

พอลงจากเครื่องบินปุ๊บ สิงโต รีเควสอยากทานอาหารท้องถิ่นจานโปรดของเขาทันที นั่นคือ Garlic Shrimp ข้าวหน้ากุ้งกระเทียม อาหารจานเอกของฮาวาย พอดีกับที่เรากำลังจะไปอีกฝั่งของเกาะที่เขาเรียกว่า North Shore อยู่คนละด้านกับเขตเมืองหลวงอย่าง Honolulu ขับรถประมาณ 45 นาที โดยเราจะไปกันที่เมือง Haleiwa (ฮาเลอิว่า) ซึ่งถือเป็นเมืองแห่งการโต้คลื่นของฮาวาย ที่นี่มีดีอีกอย่างที่เจ้า Shrimp Truck ที่ขายกุ้งกระเทียมนี่แหละ จริงๆ มีเจ้าดัง เจ้าเก่าชื่อ Giovanni แต่เราไม่สนใจกระแส เอามันคันแรกที่เห็นนี่แหละ เลยมาจอดกินเจ้านี้กัน Mackys

สิงโต กับข้าวกุ้งกระเทียมของชอบ คราวนี้พี่เขาเลือกสั่งแบบเผ็ด ดูกุ้งสิครับ ตัวเบ้อเริ่มเลย จานขนาดนี้กินแล้วอิ่มยาว พอซื้อแล้ว เขามีที่นั่งทานรับลมสบายๆ ของฮาวายไป กินไป ชิลนักแหละครับ
พอดีพวกผมเพิ่งล่อข้าวเช้ากันมาก่อนรับสิงโต ซึ่งจานใหญ่ไม่แพ้กัน เลยปล่อยเขาทานไปก่อน โดยมีลูกชายผมคอยนั่งให้กำลังใจไปพลางๆ

โฉมหน้าชัดๆ ของอาหารจานเด็กของ Haleiwa ที่ใครๆ ก็ต้องมาแวะทานกัน

จากนั้นเรามาพักผ่อนที่บ้านเพื่อนผม Kalei Gamiao บ้านเขาชิลมาก ด้านหนึ่งเป็นแม่น้ำ ด้านหนึ่งเป็นภูเขาสูง และอีกด้านเป็นทะเล พื้นที่บ้านเขากว้างใหญ่เล่นบอลได้หลายทีม บรรยากาศแสนจะธรรมชาติ

ในบริเวณบ้านเขามีต้นไม้และธรรมชาติทุกอณูจริงๆ ในรูปผมเดินสำรวจอุโมงค์ต้นไม้กับ สิงโต เราจะพักอยู่ที่นี่สักครู่หนึ่ง จากนั้นจะไปร่วมเล่นดนตรีในงาน Art Festival ที่จัดในสวนสาธารณะไม่ห่างจากที่นี่ พอดีเพื่อนที่เป็นเจ้าของบ้านไปเล่น เราเลยไปแจมกันขำๆ แล้วค่อยพากันกลับมาทำอาหารกินกันที่นี่อีกที

สิงโต โชว์เพลงใหม่ของเขา ที่ใช้อูคูเลเล่เป็นพระเอก ให้ Kalei Gamiao ศิลปินอูคูเลเล่มาแรงของฮาวายฟัง ทั้งคู่เป็นเพื่อนกัน เพราะแสดงด้วยกันมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว

ในกระเป๋าอูคูเลเล่ Kamaka ตัวที่สิงโตใช้ พบว่าตัวนี้คืออูคูเลเล่ของโปรดิวเซอร์ Kijjaz แต่สิงโตบอกว่ามันเสียงดีมาก เลยยืมมา (ภายหลังสิงโต มี Kamaka ตัวเองแล้ว) เปิดมามีทั้งป้ายคล้องคอ Thailand Ukulele Festival และ สติ๊กเกอร์ริบบีแจ่มไปเลยครับ

ส่วนลูกชายผมก็นั่งชิลไป เรามาฮาวาย มาใช้ชีวิตพักผ่อนแบบฮาวาย ก็ไม่ต้องไปซีเรียสอะไรให้มาก นอนๆ นั่งๆ ออกกำลังกาย และเล่นดนตรี

เมื่อได้เวลา เราพากันมางาน Art Festival ที่จัดขึ้นไม่ไกลนัก เขาจัดงานกันง่ายๆ ที่สวนสาธารณะริมทะเล บรรยากาศดี ลมเย็น ไม่ร้อนไม่เหนียว กำลังสบายเลย ในงานมีอาหาร งานศิลปะ และดนตรี กับสนามและท้องฟ้า แค่นี้ก็ทำให้ทุกคนสนุกได้แล้วครับ

ทีมงานศิลปินขณะเดินเข้างาน โปรดสังเกตุ เรามีเด็กยกของมาด้วย เต็มมือเลยเชียว ส่วนผมถ่ายรูปตลอดเวย์ เลยไม่ค่อยมีรูปผมครับงานนี้
บรรยากาศในงานครับ มีทั้งศิลปะ อาหาร และธรรมชาติ โดยศิลปะนั้นเป็นของศิลปินที่อยู่ในเมืองนี้ มีคนนึง (ภาพที่สองแถวบน) เป็นศิลปินที่มีชื่อเสียงมาก มีห้องแสดงภาพแถวหาก Waikiki และทางญี่ปุ่นก็ชอบซื้อผลงานเขาไปใช้อยู่เรื่อยๆ ครับ จริงๆ มันมีหลายบู๊ทมาก แต่ผมเลือกมาพอเป็นสังเขปนะครับ คลิ๊กเข้าไปดูภาพใหญ่ได้เลยครับ ถ้ามันเล็กไป

ได้เวลาขึ้นแสดง สิงโต ไม่เคยทำให้ผิดหวัง ไม่ว่าเวทีเล็กหรือใหญ่ เขาสร้างรอยยิ้มให้คนดูเสมอ และครั้งนี้ก็เช่นกัน เขาสามารถสะกดผู้ชมฮาวายได้อย่างอยู่หมัด สังเกตุได้จากอารมณ์ร่วม มีการตบมือตาม มีการร้องตามทั้งๆ ที่เพิ่งเคยได้ยินเพลง สิงโต นำโชค เขาเป็นคนมีพรสววรค์จริงๆ ครับ แต่พรสวรรค์ยังไม่เท่าอัธยาศรัยใจคอที่ดีงามเสมอมา นั่นแหละทำให้ใครๆ ก็รักเขาหากได้รู้จักกัน

ไอ้คนทางซ้ายนี่ผมเอง โคตรโทรมและแก่ไปเยะ แต่เดี๋ยวทำหล่อแล้วดูดีเองครับ พอดีไปฮาวาย อย่าหวังอะไรนัก รอเจอผมที่ร้านริบบี ที่ๆ มีแต่อูคูเลเล่ดีๆ สิครับ รับรอง ก็แบบนี้เหมือนกัน ฮ่าๆๆๆๆ ภาพนี้ถ่ายกับลุงดิเรกหรือ Derek ผู้มีอิทธิพลในวงการดนตรีฮาวาย

ตามสูตรครับ สาวๆ มักมารุมล้อมศิลปินมีฝีมือ แต่สาวๆ ที่นี่ไม่น่าจะทำอะไรสิงโตได้ 5555

หลบไปในเต้นท์ศิลปิน ยังมีคนตามมาขอลายเซนต์ครับ แรงทั่วโลกจริงๆ ตาคนนี้ อย่าเพิ่มหมั่นไส้นะครับ ผมเล่าตามจริง

ถ่ายกับบรรดาศิลปินรุ่นเด็ก ตาแว่นเด็กๆ สองคน ถือเป็นอันดับหนึ่งของประเภทร้องเล่นและบรรเลง ที่ในอนาคตน่าจะเป็นแกนนำของศิลปินอูคูเลเล่โลกเลยก็ว่าได้ ส่วนผมกับลูกก็ขอเป็นคนร่วมจรรโลงโลกด้วยอูคูเลเล่กันต่อไปครับ สำหรับสิงโตไม่ต้องพูดถึง สะเด่าครับ

ลุงในภาพนี้ยิ้มเพราะอะไร ลองมองที่แว่นเขาดูครับ เลนนึงมีคนถ่าย เลนนึงมีคนที่เขายิ้มให้

มาทะเลไม่ให้ดูรูปทะเลเลยก็ใช่เรื่อง เลยเอาทะเลที่อยู่ที่สวนสาธารณะมาให้ชมครับ

เสร็จงานก็ขับรถกลับบ้านกันอีกที ตอนนี้เราผ่านตัวเมืองครับ มีร้านเซิร์ฟหลายร้าน โปรดสังเกตุว่าคนที่นี่เขาชอบทำมือเป็นสัญลักษณ์คล้ายคาราบาว อันนั้นคือ Shaka เป็นสัญลักษณ์ที่ชาวฮาวายส่งให้กันเพื่อบอกความรู้สึกดีๆ ที่เรียกว่า Aloha ให้กันครับ

นี่เรามาอเมริกากันชิมิ สิงโตบอกนึกว่าอยู่แถวบัรีรัมย์บ้านเรา

กลับมาที่บ้าน คุณตาชาวฮาวายทำบาร์บีคิว ของโปรดของพวกเราทุกคนให้กิน งานนี้เขามีทีเด็กให้สิงโต นั่นคือไส้กรอกแดงแจ๋ ของโปรดของสิงโต ที่หากินที่เมืองไทยไม่ได้ แต่ผมว่ารสชาดมันบัดซบสำหรับผมจริงๆ เลยสิพับผ่า
โคตรแห่งอาหารทำลายสุขภาพ แต่เปี่ยมไปด้วยความเป็นโซลฟู๊ด หยั่งลึกถึงก้นบึ้งของความเป็นฮาวายชน เสต็ก กับไส้กรอก ร้อยดวงใจเป็นหนึ่งเดียว กลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วคุ้งน้ำบ้าน Kalei Gamiao

ใครเป็นห่วงสุขภาพห้ามมากับเรา เพราะเราจะเข้าไปถึงทรวงในความสะเด่าของฮาวาย กับอาหารเด็ดที่เขาทานกันเป็นปกติ

ตัดมาที่ผมและเด็กๆ เราไปพายเรือกันรอเวลาอาหารเสร็จ แต่พายไม่ไป ก็วนไปวนมาอยู่แถวนั้นนั่นเอง

พายเสร็จตกปลาต่อ นี่คือครั้งแรกของลูกผมที่ตกปลาเอง แหมมาที่นี่ไม่ได้ไปไหนมาก แต่แค่ที่เดียว เราทำอะไรได้หลายอย่าง แถมสนุกเสียด้วย ลองคิดเล่นๆ หากได้มาอยู่ที่นี่จริงๆ ชีวิตคงชิลน่าดู มีกิจกรรมให้ลูกทำมากมายก่ายกอง
บางคนบอกการตกปลาคือการทำบาป แต่ดันกินปลาหน้าตาเฉย ส่วนผมไม่แคร์อะไรนัก รู้แต่ว่าการตกปลาแล้วได้ปลา มันก็เป็นความสำเร็จอย่างหนึ่งเหมือนกัน แต่ลูกผมปล่อยมันไปหลังจากตกได้นะครับ เขาคิดของเขาเอง ซึ่งผมแอบปรบมือในใจให้ คนอะไรคิดเหมือนพ่อไม่มีผิด แต่พ่อไม่ได้บอก เพราะเพื่อนจ้องจะกินกันอยู่

จากนั้นเราก็พักผ่อนกันต่อไป กิน ดื่ม คุย หรือที่ชาวฮาวายเขามักเรียกว่า talk story เวลาผ่านไปจนค่ำ ผมเองแอบออกไวร้านอูคูเลเล่ดังแถวๆ นั้นด้วยระหว่างที่เขาคุยๆ กัน แต่ไม่ได้เก็บภาพมา วันนี้ไม่ค่อยมีรูปอะไรนัก เพราะมันคือวันเบาๆ ของทุกคน เรากลับไปพักผ่อนประมาณสองทุ่ม เพราะสิงโต เพิ่งเดินทางมาถึง ควรได้พักผ่อนเยอะๆ ก่อนแสดงงานใหญ่วันรุ่งขึ้น และนี่คือ หนึ่งวันกับลูกชายผมและสิงโต นำโชค ณ ฮาเลอิวา ฮาวาย ครับ